Ya şöyle bir durum var ki ben kafayı yiyorum. Şaka değil bakın cidden kafayı yiyorum. Kendi kendime kavga ediyorum lan. Garip yani. Garip... Genelde olan şu: Bir tarafım yapmam gereken ama istemediklerim, öbür tarafımsa yapmak istediklerim ama yapmamam gerekenleri oynuyor. Ki ben hangi tarafı tutacağımdan habersiz kafama göreyim.
Off İpek hani çalışacaktın bu hafta? Neye çalıştın bokuma mı ? Şimdi de kitap diye düşünüyorsun? Salak mısın sen? Gerizekalı!
Ya... Ama ben öyle planladım. Yarım saat okuycam sadece.
Heee yarım saat. Salak mısın? Beni ne sanıyosun? Yer miyim? Şu laflarımızı da yazmayı kes Word’e! Git çalış artık ya. Sınavın var pazartesi gıt kafalı kız!
Ya... Ama içimden gelmiyoooo. Gerçeeekteeeeen....
Bak çalııııış! Tamam sana yarım saat süre . Git OKU! Ama yarım saati aşarsan beynini yolarım! Anladın mı?
Ya tamam ama kızma bana... Gelme üstüme...
Şimdiii git mutfağa tabakları koy sonra koş gel saatinin alarmını ayarla yarım saat sonra okuman bitecek. Bitmezse kafanı kırarım.
Burnuma zincir takıp da oynatır mısın ayı gibi? Eheuehe
Bak bana artistlik yapma. KOŞ DEDİĞİMİ YAP! ÇABUK! AĞZIMI BOZDURTMA!
Tamam ya.. Şakaydı zaten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder