Ah başım

Ah blogum. Seni o kadar çok o kadar çok özledim ki. Sana yazmadığım her an için pişmanım. Üzgünüm. 9.sınıf evet. Zor çok zor ve geçmiyor. Notlarım berbat biliyor musun? Konsantre olup çalışma yeteneğimi de yitirdim sanki artık hiçbir şey yok gibi. Yazamıyorum çizemiyorum tüm yeteneklerim kayboldu. Sövdüğüm ama sevdiğim caanım masaüstü bilgisayarım gözümün önünde öldü. İyi bir öğrenci bile değilim. Hoşlandığım biri var yine. Hem de eskisinin aksine yakışıklı ve gerçek. Gerçekten kastım gidip dokunabildiğim biri sanalda değil ancak bu daha az acı vermesini sağlamıyor maalesef. İki kuşum oldu. Tonton ve çatlak gibi birbirinden klişe isimleri var. En önemli şeyi unuttum bir de sanırım. Artık 2012 ve bu daha da berbat. Günlük gibi kullanıyordum ben seni ya hani yine öyle yapmak istiyorum. İçimdekileri dökmeyince olmuyor çünkü. Hem de daha resimli daha renkli yapmak istiyorum. Hoş olsun iyi olsun. Hayallerim o kadar değişken ki zaten şu sıralar. Gerçi artık fazla hayal de kuramaz oldum. Başımı dersten kaldıramıyorum dersem yalan olur ancak başımı kaldıramadığım şey ne bilmiyorum. Lise sanki bir ağırlık bindirdi üzerime. Bir şey yapmasam da olmuyor hissizleştim farkında olmadan. Eski her şeyimi de özledim. Öyle işte. Neyse benden bu kadar. Özet geçtim hislerimi ki zaten yazmak da ızdırap bu klavyede. Bu aptal tuşlar o kadar zor basıyor ki. Yine neyse. Neyse görüşürüz umarım ki.